Blog

REALISTISCHE ZELFVERDEDIGING
Amsterdam 3 juni 2021 door Patrick van het Nederend 

Wat is nu realistisch trainen? en wat is de diepere behoefte daarin? Ik denk dat we vaak antwoorden willen op een bepaalde scenario wat we ooit hebben meegemaakt of bang zijn dit ooit mee te moeten maken. Als we dit soort scenarios trainen dan komen de twijfels en vragen omhoog zoals, maar wat als ik dit doe of de andere zo doet, in het echt zal dit niet zo werken, zal het veel heftiger zijn, zal ik dit echt doen en dan zus en zo. 

Wat ik door deze vragen en overtuigingen heen zie is dat er een angst is voor het onbekende en dit willen af te kaderen door een oplossing ervoor paraat te hebben. Alleen is de realiteit eenmaal zo dat het nooit precies zo gebeurt zoals je het getraind had bv. zittend in plaats van staand, de locatie, gladheid, veel omstanders, de situatie, je fysieke en/of mentale gesteldheid, en ga zo maar door. 

Als ik met mensen werk die met name een zelfverdediging mindset hebben, merk ik op dat men met name een oplossing mist voor de stress, adrenaline, onvoorspelbaarheid en het niveau van geweld. In de meeste gevallen wordt alleen de onvoorspelbaarheid benadrukt (bv. ja maar wat als ik dit nu doe en zus en zo) en de stress, adrenaline en niveau van geweld schiet al snel in het rood met de meest eenvoudigste oefeningen. 

Vraag jezelf eens af of deze stress, adrenaline, onvoorspelbaarheid en het niveau van geweld wel een waarheid is? Wat veroorzaakt dat je dit zo heftig ervaart? En staat dit in verhouding van wat er op dat moment echt gaande is? De mate en kwaliteit van de ervaring heb jezelf namelijk in de hand.
Heb je een overtuiging dat fysiek geweld absoluut ontoelaatbaar is en het je dan toch overkomt zal dit een enorme psychologisch effect op je hebben to ver na de confrontatie. Ben je overtuigt dat je altijd moet weg rennen als iemand je met een mes bedreigt, omdat er toch niets tegen te doen is. Maar dan overkomt je het en je zit in je auto nog met je gordel om, of je loopt met vrouw en kinderen die niet op de hoogte zijn van jou wegren plannen? ik denk dat je even aan de bak met jezelf eer je überhaupt iets kan ondernemen. Of je bent overtuigt dat je ten alle tijden de stress moet ervaren met trainen omdat dit in het ‘echt’ ook zo is. Of ben je dan juist de stress aan het voeden en ontwikkelen? Als je met je trainings- buddies al stress ervaart, laat staan hoe je zal regeren in een ‘echte’ confrontatie.

Het is echt een heel moeilijk vraagstuk om klaar te zijn voor het onbekende. Een goede vriend van mij is een van de senior systema beoefenaars, van kinds af aan knokken, bijna het boevenpad opgegaan maar door trainen in Systema het rechte pad gevonden maar is nooit een knokpartijtje uit de weg gaan. Zijn demo’s tijdens zijn instructie zijn altijd spectaculair en spot-on. Nu is het zo dat hij een paar maanden geleden een hersen-aneurysma heeft gehad en na een hersenoperatie gelukkig overleefd. Hij is wel verlamt aan 1 zijde van zijn lichaam en kan niet praten. Door zijn training is het herstel van hem wonderbaarlijk te noemen. Langzaam aan door de normale systema oefeningen te doen kan hij beweging creëren in zijn verlamde zijden, kan een stap maken zonder hulp op eigen kracht. Maar het bijzondere is dat er is geen verschil in training is, hij blijft Systema doen zoals het is. Dit is een vorm van realistisch trainen en heeft niets met vechten met iemand anders te maken. Dit is een gevecht met jezelf. 

De tunnelvisie van scenario training, het geweld zien in een heel kleine stukje van een hele grote scope, is voor mij echt onzinnig. Het heeft zijn plaats voor professionals maar het is  onmogelijk voor het 'normale' leven alle scenarios te trainen, hierin te verdiepen en oplossingen voor te vinden. Zeker als je maar 2 tot 4 keer per week even wat uurtjes traint.  Is het onmogelijk om beter klaar te zijn voor wat komen zal? Nee zeker is dit mogelijk. Maar maak het klein en zorgt dat je lichaam, psyche en geest klaar is voor alles wat het leven je geeft. 

Hoe doe je dit dan? Stel jezelf eens de vraag waarvoor je traint? De reden dat je dit doet? Welke overtuiging zit hier achter verscholen? Probeer deze overtuigen te testen om te bekijken of deze overtuiging je helpt of juist niet. Helpt de overtuiging je niet verander het dan! We doen nu eenmaal een martial art dus we pakken dit soort vraagstukken aan door het fysieke. 

De basis van dit proces is acceptatie, daarna komt vrijheid! En niets is enger, gevaarlijker, krachtiger, neutraler en wendbaarder dan de vrijheid. Leren te accepteren kan je letterlijk in alle situaties trainen. Als je dit jezelf aanleert ben je meer ontspannen, minder bang, meer open, niet te rechtlijnig, meer in het hier en nu, de tijd vertraagd en de vele opties, mogelijkheden zien op elk moment zonder inspanning en deze pakken als je dit wilt uit vrije wil.  

Vladimir Vasiliev legde mij eens uit dat alle antwoorden-en werk in de drillen zitten, de simpele flow & conditionering drillen. (Die soms best als heftig ervaren kunnen worden voor sommige) Maar zei hij; de mensen willen technieken en antwoorden dus geef ze af en toe een techniek en antwoord maar zullen ze niet echt iets van leren maar vinden ze leuk en geeft ze een goed gevoel,  dat is ook belangrijk. 

Tijdens een andere ontmoeting stelde ik Vladimir de vraag: Wat doe jezelf om te blijven ontwikkelen en groeien? Vlad antwoorden: werken aan acceptatie en echt gelukkig zijn. 

Stof om over na te denken!